Cuir i gcás, doras tosaigh do thí féin. Nach fíor le rá é go bhfuil eochair an tí díreach i gceart don ghlas agus gurb in an chaoi a n-osclaítear an doras? Ní oirfeadh an eochair sin do dhoras ar bith eile ar an tsráid, an oirfeadh? Agus ní mó ná mar a d’oirfeadh eochair ar bith eile do dhoras do thí féin. Is é an rud a deirtear, mar sin, gur SAINCHEAPTHA dá chéile atá doras do thí agus an eochair a ghabhann leis.

Sin é GO DÍREACH an chaoi a n-oibríonn na hantaibheathaigh. An t-antaibheathach, tá sé mar a bheadh eochair ann; an chill bhaictéarach, tá sí mar a bheadh doras ann. Agus an ‘glas’ féin, sin targaid ar leith ar an gcill bhaictéarach nó taobh istigh di, agus oireann an t-antaibheathach don targaid sin go foirfe. Díríonn an t-antaibheathach ar an targaid agus beireann greim docht daingean uirthi!

Agus cén saghas ruda í an targaid féin? Níos dóichí ná a mhalairt, is cuid fhíorthábhachtach den chill bhaictéarach í. Mar sin de, nuair a ionsaítear í sin, déantar a oiread damáiste agus is féidir don chill féin!

I mbeagán focal, maraíonn na hantaibheathaigh na baictéir, nó laghdaíonn siad go mór luas a bhfáis. Fágann sé sin nach féidir leis na baictéir aon mhórthinneas a chur ort, agus sin mar a chuirtear cóireáil ar ionfhabhtuithe!